14.05.2021 մենք երեք օրով ուղևորվեցինք դեպի Արատես։ Այնտեղ անցավ շատ ուրախ և զվարճալի։ Այդ երեք օրը երևի իմ կյանքի ամենաուրախ օրերն էին։ Ճամփա ընկնելիս՝ մենք մտանք քարավանատուն, հիացանք ճանապարհի հիասքանչ բնությամբ, մտանք Սևանի Այրիվանք եկեղեցի, հավաքեցինք այնտեղի աղբը և այլն։ Ընկերներով երգում և հումորներ էինք անում ավտոբուսի մեջ, որը ես չեմ մոռանա երբեք։ Երբ հասանք տեղ, դասավորեցինք իրերը, հանգստացանք, շների հետ ընկերացանք․․․
Գիշերները չէինք քնում՝ այլ ընկերներով խաղեր էինք խաղում, նաև ընկերական կռվում, պարում, երգում և այլն։
Առավոտները նախաճաշում էինք, մարզվում, էստաֆետաներ կազմակերպում, պարում հայկական ազգային պարեր․․․
Կեսօրին՝ գնում էինք արշավների, ճաշում, նվագում այնտեղի երաժշտական գործիքների վրա․․․
Երեկոյան՝ մի բաժակ թեյով, հավաքվում էինք խարույկի շուրջը, քննարկումներ անում, զրուցում, մարշմելլո պահում կրակին և ուտում․․․
Ավանդական խորովածը անպակաս էր մեր ուտեստի բնագավառից։ Տղաները ուսուցչի օգնությամբ հատուկ փուչիկի մեջ լողում էին, ֆուտբոլ խաղում, վոլեյբոլ խաղում, բայց արդեն աղջիկների հետ միասին․․․
Այցելեցինք սիրո տնակ, ուսումնասիրեցինք բնությունը, գնացինք Արատես գետի ափ, հետ ճամփին մտանք Հորբատեղ՝ գեյզերներին նայելու նպատակով․․․
Տիար Բլեյանի հետ ունեցանք քննարկում գետերի և լճերի աղտոտվածության մասին, ուրախ օրեր անցկացրինք և եկանք Երևան։
Ուզում եմ վերադառնալ Արատես և մնալ այնտեղ շատ երկար ժամանակ․․․
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՆԵՐ՝